Ton de Gruijter
Wie ik ben
Ik ben in 1953 geboren in Den Haag. In 1972 ontmoette ik de liefste tijdens een vakantie. In 1974 zijn we in het midden van land gaan wonen, wij hebben kinderen en kleinkinderen.
Ik heb o.a. ruim 30 jaar bij een grote landelijke organisatie gewerkt, waarvan 20 jaar als hoofd personeel en organisatie. Ik hou van muziek en fiets minder dan ik zou willen.
In 2017 mocht ik de Nieuwegeinse Award voor kunst en cultuur in ontvangst nemen.
De in 2019 verschenen bundel ‘stadsparabelen’ is niet alleen een verzameling verhalende gedichten, het is ook door de onderlinge cohesie een vertelling. Ik ben blij met het resultaat, het voelt als het boek dat ik altijd wilde maken maar tot nu niet kon. Even zo blij en dankbaar ben ik met de reacties van lezers op ‘stadsparabelen’.
Gedurende het jaar 2021 mocht ik, ter gelegenheid van de 50e verjaardag van de stad Nieuwegein fungeren als stadsdichter, dit op initiatief van Bibliotheek De Tweede Verdieping.
Waarom ik ben gaan schrijven
Het helderst staat mij nog voor de geest dat ik wilde schrijven toen mijn hond werd doodgereden. ‘Een lege riem en een vol hoofd’.
En toen ging het in hoog tempo.
Voor mij is schrijven het kanaliseren van emotie, het bezweren van wat me bezig houdt, het proberen te begrijpen. Het mag lichtvoetig zijn, maar ik probeer toch altijd enige ernst er in te verwerken.
Mijn manier van werken
Ik denk graag over verlangen, het verglijden van de tijd, veroudering, en de vragen rond conflicten en hoe het met de mens en de religie gaat.
Ik probeer het zodanig uit te werken dat in de kortheid van een gedicht toch een beeld of een verhaal herkenbaar is. Ik vind het belangrijk iets te maken wat geen halffabricaat is, en het moet –voor zover mij dat lukt- taalkundig kloppen.
Ik hou van rijm en ritme. Ik gebruik dus ook een schema, zoals een notenbalk bij muziek kan helpen.
Taal is voor mij een gebied vol verborgen schatten. Schrijven helpt dit te ontginnen.
Mijn schrijftip
Lees jezelf terug.
