Judith de Laat
Wie ik ben
Mijn naam is Judith de Laat. Ik ben geboren in Veghel, opgegroeid in Nijmegen en studeerde (journalistiek) in Utrecht. Ik woon sinds 2006 in Nieuwegein, samen met mijn man, drie kinderen en de hond. Ik werk als communicatiemanager bij non-profit organisaties in de gezondheidszorg. In mijn vrije tijd klets ik graag met vriendinnen, wandel ik veel, en ik zing bij het Nieuwegeins popkoor Amazing. Ik ‘ben’ dus in ieder geval: partner, moeder, vriendin, ‘baasje’, journalist, communicatieprofessional, wandelaar, zanger (gelukkig zing ik met 80 man tegelijk) en auteur.
Waarom ik ben gaan schrijven
Schrijven doet iets met me, ik kan me er volledig in verliezen en tegelijkertijd helemaal in mijn element zijn. Van schrijven word ik blij en enthousiast. Het schrijven begint bij mij met het bedenken van een verhaal. Personages komen tot leven en ik leer ze langzaam kennen. Het tot stand laten komen van een verhaal, is voor mij een heerlijk tijdverdrijf. Mijn hersenen denken nou eenmaal graag en het bedenken van allerlei mogelijkheden in een verhaal kun je mijn hobby noemen. Het kan ook bijna altijd en overal. Tijdens een wandeling, liggend in bed, zittend op de bank, als ik sta te wachten op het schoolplein. Ik heb veel verhalen bedacht, maar nooit opgeschreven zoals ik nu heb gedaan. Als journalist en als communicatieprofessionals schrijf ik veel, vooral in interviews en portretten. Enkele jaren geleden begon ik mij af te vragen of ik een héél boek zou kunnen schrijven. Er is nogal wat aan vooraf gegaan, maar een verhaal diende zich aan en ik ben gaan schrijven. Het boek ‘Vergeet me’ is mijn debuut. Een droom die uitkwam. Mijn tweede roman volgt in mei 2022 ‘Wat weg is’.
Mijn manier van werken
Ik heb genoeg verhalen in mijn hoofd, inspiratie genoeg. Ik was al een tijd aan het worstelen met een verhaal in mijn hoofd. Ik had voor de research al wat stappen ondernomen en ik wist dat dit verhaal een boek kón worden, maar waar begin je? Tijdens een cursus (NLP, voor wie het wat zegt) moest ik voor een oefening één (levens)doel uitschrijven en terugbrengen naar makkelijke, kleine stappen. Mijn doel was: een boek schrijven. De eerste stap was: een van mijn tantes bellen en een interview plannen. Zo praktisch. Dat kon ik natuurlijk wel. Het haalde een drempel weg en dat hielp mij enorm. Als ik vastliep, pakte ik mijn schema met stappen erbij. Stap voor stap voor stap kom je uiteindelijk tóch bij dat grote doel. Toen het verhaal af was, had ik ineens een heel nieuw probleem. Voor wie had ik het boek eigenlijk geschreven? Alleen voor mijzelf? Dus ineens veranderde mijn boel: ik wilde graag een boek uitbrengen. Hoe? Dat werd een nieuw stappenplan. ?
Mijn schrijftip
Mijn eerste schrijftip is dan ook: begin gewoon. Als het je helpt, maak een stappenplan en hou de stapjes klein en overzichtelijk, wat moet je als eerste doen om verder te komen?
Mijn tweede tip: bikkel door. Het klinkt allemaal zeer romantisch, een boek schrijven, maar het kost veel tijd en moeite. Af en toe loop je vast, soms zijn er andere dingen in het leven die aandacht nodig hebben, zo gaat dat nou eenmaal. Het voordeel is: zo’n boek loopt niet weg, het eet geen brood, maar laat het niet te lang liggen. Zet af en toe een stapje vooruit. Tien minuten, een kwartiertje, één dialoog, een paar zinnen, één gesprek, of een kwartiertje surfen voor meer informatie. Ik heb er in totaal zo’n vijf jaar over gedaan. Het had waarschijnlijk (als ik er fulltime aan kon werken) ook in enkele maanden gekund. Maar kijk eens naar het resultaat!
