Eddy Korwa

Wie ik ben

Mijn naam is Eddy Korwa (1940). Ik ben een Papoea, geboren en opgegroeid in voormalig Nederlands Nieuw-Guinea als de zoon van een dorpsonderwijzer. Eind jaren ‘50 begon Nederland te werken aan de onafhankelijke status van mijn land, dat de naam West-Papua zou krijgen. De Nederlandse belofte over een vrij West-Papua werd echter in 1962 verbroken en het gebied werd zonder inspraak van de Papoea’s overgedragen aan Indonesië. Zoals vele Papoea’s met mij, kon ik dat niet accepteren. Ik ging in verzet tegen de nieuwe machthebbers. Daardoor kwam ik in de problemen en moest ik mijn land verlaten voor mijn eigen veiligheid en die van mijn familie. In 1964 ben ik gevlucht als verstekeling aan boord van een Nederlands vrachtschip. Ik ben uiteindelijk neergestreken in Nieuwegein. Hier bouwde ik samen met mijn lieve echtgenote Fransien een nieuw bestaan op, maar mijn strijd voor gerechtigheid en een onafhankelijk West-Papua is mijn hele leven centraal blijven staan.

Waarom ik ben gaan schrijven

Ik ben gaan schrijven op aandringen van mijn (inmiddels veel te jong overleden) zoon Jofrey, om het verhaal van de Papoea’s niet verloren te laten gaan. Er zijn immers nog maar weinig mensen in Nederland die bekend zijn met de geschiedenis van deze voormalige Nederlandse kolonie – laat staan met de huidige schrijnende situatie daar. Bovendien hoop ik met mijn boek een voorzet te geven aan de Papoea-jongeren in Nederland, om onze culturele traditie als verhalenvertellers voort te zetten.

Mijn manier van werken

In alle eerlijkheid, ik heb dit boek niet in mijn eentje geschreven. Ruim 6,5 jaar lang heb ik er samen met Endie van Binsbergen aan gewerkt om al mijn verhalen te kunnen vormen tot één geheel. We hebben eerst al mijn documenten en foto’s gesorteerd, zodat we konden bepalen hoeveel thema’s en periodes we in dit boek zouden gaan verwerken. Vervolgens hebben we grofweg de hoofdstukken benoemd, als leidraad om de diverse verhalen in onder te brengen. Ik droeg de verhalen aan, Endie zorgde dat ze in het juiste hoofdstuk terecht kwamen. Vervolgens hebben we hoofdstuk voor hoofdstuk samen bekeken en alle verhalen uitgewerkt, met zoveel mogelijk details. Het fijne is dat Endie ook Maleis spreekt, omdat ik niet altijd de juiste woorden kon vinden om in het Nederlands mijn gevoelens bij bepaalde gebeurtenissen te beschrijven. Dan zei ik het in het Maleis en dan vertaalde Endie het naar Nederlands.

Mijn schrijftip voor anderen

Gewoon beginnen! Schrijf alles op wat je wilt vertellen. Het maakt niet uit of het in de juiste volgorde staat, want die volgorde kun je later nog aanpassen. Zodra een mooie zin in je hoofd zit, moet je die meteen opschrijven, anders weet je later niet meer hoe je het wilde zeggen. Voor wie net als ik niet van Nederlandse afkomst is wil ik zeggen dat taal geen drempel hoeft te zijn. Schrijf desnoods in twee of drie talen door elkaar heen, focus op je gedachten en het gevoel dat je daarbij hebt. Laat vooral de draad van je verhaal niet los door steeds een woordenboek te pakken, want die vertaling en de juiste spelling komen later wel.

Mijn werk

• De verstekeling : van Sorong naar Rotterdam