Liz Ditters
Wie ik ben
Dag! Ik ben Liz en ik houd van lezen. Na mijn studietijd in Tilburg kon ik in het archief van de provincie Utrecht (veel lezen) aan de slag en werd ik een tevreden inwoner van Nieuwegein. De afgelopen jaren heb ik illustraties gemaakt voor een serie agenda’s en kalenders, maar begin 2018 besloot ik (weer) te gaan schrijven. Geregeld verschijnt er een gedicht van mij in het tijdschrift DICHTER (gedichten voor kinderen van 6 tot 106, Uitgeverij Plint), dat viermaal per jaar uitkomt. Voor het themanummer Vriendschap (kinderboekenweek 2018) schreef ik het gedicht SORRY, dat ook als “Plintposter” is verschenen. Via het tijdschrift DICHTER belan(d)den mijn gedichten in verschillende bloemlezingen en zelfs in een lesboek voor het vak Nederlands in Vlaanderen.
Waarom ik ben gaan schrijven
Rond mijn elfde was ik zo verzot op boeken dat ik elk sprookjesboek uit de bibliotheek bij ons in de straat meerdere keren had geleend en gelezen. Maar i.p.v. Nederlands te gaan studeren, liet ik me inschrijven aan de kunstacademie. In die periode begon ik korte verhalen te schrijven die ik opstuurde (per brief) aan mijn middelbare schoolleraar Nederlands, die me op een vriendelijke en ludieke manier tips gaf. Tegenwoordig leest hij nog steeds af en toe een gedicht digitaal mee. Tijdens een les kunstbeschouwing kwam het boek Max en de maximonsters van Maurice Sendak aan bod, en op dat moment besloot ik dat ik kinderboeken wilde gaan maken: schrijven én illustreren. En uiteindelijk is die droom uitgekomen!
Mijn manier van werken
Het liefst schrijf ik op rijm. Dat vind ik leuk, verrassend en ook spannend. Een gedicht begin ik meestal met een vaag idee en er is eigenlijk maar één ding waar ik goed op let en waaraan ik mezelf moet houden: het moet, inclusief rijm en ritme, vanaf het begin kloppen. Ik vind het lastig om dat later nog aan te passen, wanneer bijvoorbeeld blijkt dat het ritme niet helemaal soepel is. Natuurlijk valt er achteraf altijd nog wel iets te schaven. Dus ik begin het gedicht, schrijf en schaaf, totdat het ineens af is. Ik laat mijn kinderen ook altijd meelezen. Aan hun reacties merk ik of ik op de goede weg zit.
Mijn schrijftip
Wat mij vaak verder helpt, is het gedicht een tijdje te laten rusten. Tussendoor een boek lezen, helpt me om met frisse blik (opnieuw) naar mijn eigen verhaal te kijken. Het is een cliché, maar het werkt perfect!
Mijn boeken
Kijk hier voor mijn website.
